Η διάταξη περί δημεύσεως δεν προσδιορίζει ποια είναι η σχέση των κατασχεθέντων με το έγκλημα. Αναιρεί εν μέρει.
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
B` Ποινικό Τμήμα Διακοπών
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Απόστολο Παπαγεωργίου, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως), Σοφία Ντάντου, Παναγιώτη Κατσιρούμπα, Δημήτριο Τζιούβα – Εισηγητή και Γεώργιο Αναστασάκο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 2 Σεπτεμβρίου 2015, με την παρουσία της Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ευσταθίας Σπυροπούλου και του Γραμματέως Γεράσιμου Βάλσαμου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου Α. Λ. του Γ., κατοίκου …, που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο του Ουρανία Πολίτη, για αναίρεση της υπ` αριθ. 9426/2013 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών.
Το Τριμελές Εφετείο Αθηνών με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ` αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 12 Μαρτίου 2015 αίτηση του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 365/2015.
Αφού άκουσε
Την πληρεξούσια δικηγόρο του αναιρεσείοντος που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και την Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να επεκταθεί το αναιρετικό αποτέλεσμα και ως προς τον καταδικασθέντα συγκατηγορούμενο του αναιρεσείοντα, Α.-Α. του Γ. και της Ε.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 76 του Π.Κ.
“1. Αντικείμενα που είναι προϊόντα κακουργήματος ή πλημμελήματος το οποίο πηγάζει από δόλο, καθώς, και το τίμημά τους και όσα αποκτήθηκαν με αυτά, επίσης και αντικείμενα που χρησίμευσαν ή προορίζονταν για την εκτέλεση τέτοιας πράξης μπορούν να δημευθούν αν αυτά ανήκουν στον αυτουργό ή σε κάποιον από τους συναυτουργούς. Για άλλες αξιόποινες πράξεις, το μέτρο αυτό μπορεί να ληφθεί μόνο στις περιπτώσεις που ορίζει ειδικά ο νόμος.
2. Αν από τα ανωτέρω αντικείμενα προκύπτει κίνδυνος της δημόσιας τάξης ή δήμευση τους επιβάλλεται υποχρεωτικά σε όποιον τα κατέχει …”. Περαιτέρω, η επιβαλλόμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Ποιν.Δ. ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της αποφάσεως, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ του Κ.Ποιν.Δ. λόγο αναιρέσεως, απαιτείται να περιλαμβάνει, στην περίπτωση που διατάσσεται με την απόφαση η δήμευση των κατασχεθέντων, και τις σκέψεις με βάση τις οποίες το δικαστήριο της ουσίας έκρινε, με αναφορά στη συγκεκριμένη διάταξη νόμου που την προβλέπει, ότι συντρέχει νόμιμης κατ` ουσίαν περίπτωση για να δημευθούν τα κατασχεθέντα. (Α.Π. 20/2015, Α.Π. 743/2011).
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, το δικάσαν Εφετείο, αφού κήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα κατηγορούμενο, αλλά και το συγκατηγορούμενό του, για την πράξη της παράβασης του άρθρου 28 παρ. 1 β και 5 του Ν. 1650/1986, στη συνέχεια διέταξε την “δήμευση των αντικειμένων, όπως λεπτομερώς περιγράφονται στην από 20-11-2007 έκθεση κατάσχεσης του Αρχιφύλακα Χ. Σ.. εκτός από α) φορτηγό με αριθμό κυκλοφορίας, β) κομπρεσέρ, γ) ερπυστριοφόρο και δ) τριών Κοντέινερ”. Για την δήμευση των κατασχεθέντων, το δικαστήριο δέχθηκε, κατά την αναιρετικώς ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του τα εξής: “Επειδή πρέπει, κατά το άρθρο 373 Κ.Ποιν.Δ., να διαταχθεί η δήμευση και καταστροφή των αντικειμένων που αναφέρονται και περιγράφονται με λεπτομέρεια στην από 20-11-2007 έκθεση κατάσχεσης του Αρχιφύλακα Χ. Σ., εκτός από α) φορτηγό με αριθμό κυκλοφορίας …, β) κομπρεσέρ, γ) ερπυστριοφόρου και δ) τριών κοντέινερ”.
Όμως, η διάταξη αυτή της προσβαλλόμενης αποφάσεως περί δημεύσεως κατασχεθέντων αντικειμένων στερείται της απαιτούμενης από το Σύνταγμα και τον Κ.Ποιν.Δ. ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, αφού δεν διέλαβε καμία αιτιολογία με βάση την οποία δήμευσε τα κατασχεθέντα αντικείμενα, δηλαδή δεν αναφέρει και δεν προσδιορίζει ποια είναι η σχέση των κατασχεθέντων αντικειμένων με το ως άνω έγκλημα που τέλεσε ο αναιρεσείων κατηγορούμενος που δικαιολογεί κατά το νόμο και συγκεκριμένα κατά την προαναφερθείσα διάταξη του άρθρου 76 του Π.Κ. την δήμευσή τους, δηλαδή δεν προσδιορίζει και δεν αναφέρει αν τα κατασχεθέντα των οποίων διέταξε την δήμευση αποτελούσαν αντικείμενα του ως άνω εγκλήματος ή μέσα τελέσεως του ως άνω εγκλήματος ή αν ήταν άσχετα με το ως άνω έγκλημα, αλλ` εξαντλεί την αιτιολογία για τη δήμευσή τους απλώς και μόνον στο γεγονός ότι κατασχέθηκαν και παραθέτει μόνον αριθμητικά το άρθρο 373 του Κ.Ποιν.Δ. που ορίζει ότι το ποινικό δικαστήριο με την οριστική του απόφαση διατάσσει και τη δήμευση των αντικειμένων που πρέπει να δημευθούν, με μόνη δε την παράθεση του ως άνω άρθρου δεν υπάρχει η απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία για τη δήμευση των κατασχεθέντων αντικειμένων (Α.Π. 743/2011).
Επομένως, ο από το άρθρο 510 παρ. Ι στοιχ. Δ` του Κ.Ποιν.Δ. προβαλλόμενος τελευταίος (πέμπτος) λόγος αναιρέσεως περί ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας ως προς τη δήμευση είναι βάσιμος.
Κατ` ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση μόνον κατά το μέρος που διέταξε τη δήμευση των κατασχεθέντων και να παραπεμφθεί η υπόθεση κατά το αναιρούμενο αυτό μέρος της για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο, αφού είναι δυνατή η συγκρότηση από άλλους δικαστές, εκτός εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.
Περαιτέρω, αφού ο κατά τα ανωτέρω από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ` του Κ.Ποιν.Δ. λόγος αναιρέσεως του αναιρεσείοντος Α. Λ. που έγινε δεκτός δεν αφορά αποκλειστικά στο πρόσωπό του, αλλά αφορά και στο πρόσωπο του συγκαταδικασθέντος για την ίδια πράξη Ά. – Α. Λ., πρέπει, κατά το άρθρο 469 του Κ.Ποιν.Δ., το επεκτατικό αποτέλεσμα του ενδίκου μέσου της κρινόμενης αναιρέσεως να επεκταθεί και στον μη ασκήσαντα αίτηση αναιρέσεως συγκαταδικασθέντα συγκατηγορούμενο του αναιρεσείοντος και ωφελούμενο Ά.-Α. Λ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δέχεται κατά ένα μέρος την από 12-3-2015 αίτηση – δήλωση του αναιρεσείοντος Α. Λ. του Γ. και της Γ., η οποία επιδόθηκε στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου στις 12-3-2015, για αναίρεση της 9426/2013 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών.
Αναιρεί εν μέρει, ήτοι μόνον ως προς το κεφάλαιο της δημεύσεως των κατασχεθέντων αντικειμένων την υπ` αριθμ. 9426/2013 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών. Επεκτείνει το ως άνω αναιρετικό αποτέλεσμα της παρούσας αποφάσεως και στον καταδικασθέντα συγκατηγορούμενό του αναιρεσείοντος Α.- Α. Λ. του Γ. και της Ε. και αναιρεί και ως προς αυτόν την προσβαλλόμενη απόφαση κατά το ίδιο ως άνω μέρος της που αφορά τη δήμευση των κατασχεθέντων.
Παραπέμπει την υπόθεση κατά το αναιρούμενο ως άνω μέρος της, δηλαδή για την δήμευση ή μη των αντικειμένων που κατασχέθηκαν, στο ίδιο Δικαστήριο, που θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.
Απορρίπτει κατά τα λοιπά την κρινόμενη δήλωση – αίτηση αναιρέσεως του Α. Λ. του Γ. και της Γ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 29 Σεπτεμβρίου 2015.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 13 Οκτωβρίου 2015.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Ρ.Κ.